അക്ഷരി

ഞാൻ ആദ്യമായി വിറച്ചത് എനിക്ക് അഞ്ച് വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ്. പനിച്ചു വിറച്ചതോ, തണുത്തു വിറച്ചതോ അല്ല കേട്ടോ. പേടിച്ച് വിറച്ചത്! പാറ്റ, പല്ലി, പഴുതാര, പാമ്പ് മുതൽ പ്രേത സിനിമകൾ വരെ നാളിതുവരെ പേടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്, തകൃതിയായി പേടിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ട്, എങ്കിലും ഇത് ആ പേടിയല്ല. സംഗതി സഭാകമ്പം ആണ്. വർഷങ്ങളായി എന്നെ അറിയുന്നവർക്ക്,  ഇതൊരു കല്ല് വെച്ച നുണയാണ് എന്നു തോന്നാം, പ്രത്യേകിച്ചും കാർമ്മൽ കോളേജിൽ എന്നോടൊപ്പം പഠിച്ചവർക്ക്. കാരണം അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന മൂന്ന് കൊല്ലം, ഉപ്പ് തൊട്ട് കർപ്പൂരം വരെ എന്ന് പറയുന്നത് പോലെ, ക്ലേ മോഡലിംഗ്, കവിത രചന, കഥ എഴുത്ത്, ഡാൻസ് എന്ന് വേണ്ട, ഇലോക്ട്യൂഷൻ വരെ..എന്തിന് പാടാൻ വരെ നിങ്ങൾ എന്നെ അന്നവിടെ മുന്നിൽ കണ്ടിരിക്കാം. ഞാൻ ഒരു സംഭവം ആയത് കൊണ്ടൊന്നുമല്ല കേട്ടോ. അപാര ധൈര്യം കാണിക്കലും, തൊലിക്കട്ടിയും, ആ പ്രായത്തിൻ്റെ ആണെന്നതാണ് ഉള്ള വസ്തുത. പാട്ട് പോയിട്ട് മൂളിപ്പാട്ട് പോലും എൻ്റെ വീട്ടുകാർ അതിൽപ്പിന്നെ ഞാൻ പാടി കേട്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല എന്നത് വേറെ കാര്യം. അതവിടെ നിൽക്കട്ടെ, പറഞ്ഞു വന്നത് സഭാകമ്പം. സത്യം പറയാമല്ലോ, നാലാളുടെ മുന്നിൽ നേരെ നിൽക്കാൻ എനിക്ക് പേടിയാണ്. മുട്ടിടിക്കൽ,