അക്ഷരി

അടുത്ത് ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് നേരം ഒരുപാടായി. കണ്ണും മിഴിച്ച്, കാണാത്തത് എന്തോ കാണുന്നു എന്ന ഭാവം ആണിപ്പോൾ മുഖത്ത്. പറഞ്ഞു തളർന്നോ ഭ്രാന്തന്? ' ഞാൻ ഇവിടെ ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് നേരം കുറച്ചായി. മറന്നോ? ' അനക്കമില്ല. മിണ്ടാട്ടമില്ല. ഇന്നിത് എന്താണാവോ പ്രത്യേകിച്ച്. പതിവിനേക്കാൾ ശാന്തത. ഇട മുറിഞ്ഞ ഇടവപ്പാതി കണക്ക്. ഇന്നുവരെയില്ലാത്തത് എന്താണിന്ന് എന്ന് ചോദിക്കാൻ ആഞ്ഞത് വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു. 'ഭ്രാന്ത് ഇല്ലാത്തവരുടെ ലോകത്ത് ഭ്രാന്തനായി ജീവിക്കാൻ ആണ് ഏറ്റവും പാട്. ചങ്ങലക്കണ്ണികളുടെ വേദനകളെക്കാൾ വേദനയാണ് അ തിന് . ഭ്രാന്ത് ഇല്ലെന്ന് അഭിനയിക്കുകയാണ് അതിലും എളുപ്പം. ഇനി അതാണ് വേണ്ടത് ' മൗനം ഉടഞ്ഞു. 'ആവോ എനിക്കറിയില്ല' . അങ്ങനെയാണ് പറഞ്ഞതെങ്കിലും ശരിയായിരിക്കാം എന്നെനിക്ക് ഉള്ളിൽ തോന്നി. അല്ലെങ്കിലും ഭ്രാന്തൻ പറയുന്നതൊക്കെ ശരിയാണെന്നാണ് കാലവും പറയുന്നത്. കാലത്തിന് ഒരിക്കലും തെറ്റാറില്ല പണ്ടെ. ശരിയായിരിക്കാം. ' ഇന്നിപ്പോൾ ഇതിന് തക്കത് എന്ത് തന്നെ ആയാലും, പകലിരുട്ടി. ഉറങ്ങിക്കൂടെ? ' 'വേണ്ട ' പറഞ്ഞതിലും വേഗത്തിൽ വന്നു മറുപടി. കനത്തിൽ. ' പിന്നല്ലാതെ?