അക്ഷരി

പെന്മക്കളോട് വിവാഹശേഷം അച്ഛനമ്മമാർ പറയുന്ന ഒരു പതിവ് പല്ലവിയുണ്ട്. ഇനി നിൻ്റെ ഭർത്താവിൻ്റെ വീടാണ് നിൻ്റെ വീട്, അല്ലാതെ ഇതല്ല, അവിടെയുള്ളവരാണ് നിൻ്റെ അച്ഛനും അമ്മയും, അല്ലാതെ ഞങ്ങളല്ല എന്ന് ! ഇത് ഒരു തവണയെങ്കിലും കേൾക്കാത്ത, എൻ്റെ തലമുറയിൽ ഉളളവർ ചുരുക്കം. അത് കേട്ട് സന്തോഷം തോന്നിയവർ പക്ഷേ അതിനേക്കാൾ ചുരുക്കമാവും. ജനിച്ച് പത്തിരുപത് വർഷത്തിലേറെ താൻ വളർന്ന,തൻ്റെ കളിചിരികളും സങ്കടങ്ങളും  ശ്വാസോച്ഛാസങ്ങളും നിറഞ്ഞ, തനിക്കെന്നും സുരക്ഷിതത്വത്തിൻ്റെ ചൂട് നൽകിയ, താൻ ഉണ്ടും ഉറങ്ങിയും സ്വപ്നങ്ങൾ കണ്ടും തൻ്റെതെന്ന് അത്രയും കാലം കരുതിയ വീട്.. അവിടെയാണ് പെട്ടെന്ന് താൻ അന്യയാവുന്നത്. സ്വന്തം അച്ഛൻ്റെയും അമ്മയുടെയും സ്നേഹം, കരുതൽ, ആ തണൽ, അതിൻ്റെ ധൈര്യമാണ് , കല്യാണമെന്ന കടമക്ക് ഒടുവിൽ പെട്ടെന്നങ്ങു മങ്ങുന്നത്. അതുവരെ കൈ പിടിച്ചവരാണ് അവകാശം കൈമാറി, മാറി നിൽക്കുന്നത്. അതിൽ എന്നെന്നും സന്തോഷിക്കാൻ എത്ര പേർക്ക് പറ്റിയിട്ടുണ്ടാവും? മനസ്സിലാക്കാം, പുതിയ മാറ്റങ്ങൾ നിനക്ക് ഉൾക്കൊള്ളാൻ സാധിക്കട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ. ചെന്ന് കേറുന്നയിടത്തെ സന്തോഷമാവാനും, അവിടെ സ്വയം സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കാനും സാധിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ. മ