ഭയം

എനിക്ക് ഭയം ഇരുട്ടിനെയല്ല.
ഇടയ്ക്കിടെ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ, തണുത്ത കൈകൾകൊണ്ടെന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്ന, ഇരുണ്ട, നിശബ്ദമായ ആഴങ്ങളിലേക്ക്  എന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ട് പോവുന്ന, ജലത്തേയുമല്ല.
എനിക്ക് ഭയം ആളൊഴിഞ്ഞ ഇടവഴികളോ, എന്റെ നേരെ നീളുന്ന വികലമായ തുറിച്ചുനോട്ടങ്ങളോ അല്ല. എന്നും മുള്ളിനെ ഭയക്കേണ്ട പെണ്ണെന്ന ഒരു ഇലയാണു ഞാനെന്ന തിരിച്ചറിവ് അല്ലേയല്ല. കാലത്തിന്റെ കൈപിടിച്ച് എന്നെ വിട്ടു പോവുന്ന ഓര്മകളോ, അതിലും വേഗം മാഞ്ഞു പോവുന്ന സൗഹൃദങ്ങളോ അല്ല. മധുരം പുരട്ടിയ പൊള്ളയായ വാക്കുകളോ, ഏതു നിമിഷവും  പൊളിഞ്ഞു വീഴാവുന്ന നുണകളുടെ മുഖംമൂടികളോ അല്ല.

എനിക്ക് ഭയം ശൂന്യതയാണ്. മരണങ്ങൾ നൽകുന്ന ശൂന്യത. അകലുന്ന ബന്ധങ്ങളും, വറ്റിപ്പോവുന്ന സ്നേഹവും നൽകുന്ന ശൂന്യത. എനിക്ക് ഭയം, എന്തുചെയ്യണമെന്ന് അറിയാത്ത അവസ്ഥകളെയാണ്. ഇനിയില്ല എന്ന പച്ചപരമാർത്ഥങ്ങളെയാണ്. ഒരിക്കൽക്കൂടി എന്ന യാചനയെ നിർവികാരതയോടെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന കാലമെന്ന ആ മഹാപുരുഷനെയാണ്.